Donderdag, 16 juli, was een historische dag voor Plataforma Unidos. Die dag hebben een ploeg opvoeders zich getransformeerd in rasechte artiesten! Dat zit zo:
Het Volensprogramma in Santa Cruz is een programma van aangepaste vorming. Aangepaste vorming dat wil zeggen: vorming aangepast aan de noden en mogelijkheden van de doelgroep, geen kassieke klassituatie dus, maar gebruik makend van alternatieve methodieken die een ontwikkelingsproces stimuleren.
Kunst vormt hierin een uiterst waardevol pedagogisch werkmiddel, en theatertechnieken zijn uitermate geschikt om die kwaliteiten tot ontwikkeling te brengen die elke opvoeder in zijn gereedschapskist zou moeten zitten hebben.
Het onderwerp verdient een artikel op zich, maar ik zal enkele voorbeelden geven.
Theatertechnieken stimuleren het emotioneel evenwicht en de empathie. Daarnaast versterkt het het zelfvertrouwen en ontwikkelt het o.a. de verbeelding, het geheugen, en de lichaamsexpressie. Kortom, theater beïnvloedt hoe iemand in het leven staat en laat dat nu net een fundamenteel werkmiddel van een opvoeder zijn.
Wij waren dan ook erg blij toen zich in maart een mogelijkheid aanbood, in de vorm van Mildred Velasquez, om een educatief theaterproject op te starten met Plataforma. Mildred is een Boliviaans-Belgische artieste, met veel ervaring in vorming en sensibilisatie via het theater. Dankzij haar professionele (en persoonlijke) kwaliteiten, en de financiele ruggesteun van Rotary Club Rotselaar en de solidariteitsgroep: Families helpen Families, hebben we nu een eerste fase van het project achter de rug: Vorming van de opvoeders van de verschillende organisaties in verscheidene theatertechnieken (een groep) en poppenkasttechnieken (andere groep). Poppenkasttheater biedt het voordeel dat moeilijk bespreekbare onderwerpen bespreekbaar worden omdat de toespreker een object is. De poppenspeler voelt zich minder geremd omdat hij werkt met een object dat hij zelf gemaakt heeft, dat hij zelf leven geef, en dat zich in zijn andere ik omvormt. Het publiek ontvangt de boodschap via een geanimeerd object, wat veel minder bedreigend is dan via een echte persoon.
Het resultaat was donderdag te zien, in Alalay (partnerorganisatie van Plataforma) waar de twee groepen het beste van zichzelf hebben gegeven en de kinderen van Alalay een onvergetelijke spektakel hebben bezorgd.
Opwarmingsoefeningen in de bus naar Alalay
Mildred aan het werk met het kasteel van graaf Dracula (poppenkasttheater)
Make-up van de artiesten
De voorstelling was pure magie, een lach, een traan, en overtrof mijn wildste verwachtingen.
Poppenkasttheater
Achter de schermen. De poppenspelers met hun zelfgemaakte theaterpoppen.
Het theater gaat over een man die, na een ongeval, in coma is, en die vindt dat zijn leven niks waard is.
Ergens tussen leven en dood maakt hij kennis met een goede geest die hem naar een fantasiewereld brengt, waar ze samen een antwoord proberen te vinden op: wat is geluk?
Een groep fantasiewezens verbeeldt elke keer het antwoord van de man op deze vraag,
op die manier worden thema's aangesneden zoals alcoholisme en familiaal geweld, thema's die voor onze kinderen en jongeren, helaas, deel vormen van hun leefwereld.
Op het einde van het toneelstuk vormen de toneelspelers stillevens, waarbij ze telkens een element over echt geluk toelichten.
Eind augustus hebben we een vergadering voorzien om met de deelnemers het proces te evalueren, maar ik geef alvast enkele persoonlijke waarderingen mee:
De veranderingen in de opvoeders zijn opmerkelijk: Ze hebben duidelijk veel meer zelfvertrouwen, nemen zonder aarzeling het woord, hun motivatie heeft een boost gekregen, ze hebben opvoeders van anders organisaties leren kennen en enkelen herhalen de workshops al met de kinderen van hun organisatie. Indirecte gevolgen zijn: ze nemen nu spontaan verantwoordelijkheid op, zijn punctueel (een grote verwezenlijking in Bolivia), en ze maken alvast plannen voor hun doorbraak in Hollywood...
En wat vond de kinderen van het optreden? Die bestormden onze artiesten na afloop van het schouwspel om een handtekening te vragen ... Quot erat demonstrandum.
met de diploma's
Onze artiesten hebben nu even vakantie, maar in september zijn we er terug om een tour te doen in alle organizaties van Plataforma, waarbij er telkens een theaterworkshop zal gegeven worden aan de kinderen en de jongeren.
Op basis van onze observaties en de interesse van de gasten zullen we dan in november en december een theatergroepje vormen en vanaf januari beginnen we met de montage van een aktie theater, uitgaande van hun beleefde realiteit, dat zal dienen ter sensibilisatie van de maatschappij. Het theaterstuk zal klaar zijn einde juni, wat toelaat het voor te stellen in Santa Cruz gedurende de maanden juli-augustus, andere steden in Bolivia in september, en, als kers op de taart: verschillende delen van BELGIE in oktober, november 2010. Dus Belgjes, hou u vast aan uw bretellen want volgend jaar komen we jullie bezoeken!
dinsdag 21 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ha Lien je ligt nu nog op één oor. Het blijft een raar idee, een tijdsverschil. Over het theater, prachtig dat er zoveel succes mee wordt geboekt. België 2010, ben jij er dan ook bij? Er is een kaart onderweg.
tot in Bolivia
Emiel
ik snap er niets van
Arthur
Emiel zegt ik haat brieven schrijven
Ze snappen niets van je blogtekst en dat een slang eigenlijk een kip is al helemaal niet maar proficiat
ik kijk er al naar uit, als ik niet eerst aan uw deur sta é ;-)!
Hellen
hey hey, zo tof dat alles al fin toch goe verloopt, zoals ze ginder zeggen no te preocupas :)
als je nog een Belgisch theater zoekt kan ik eens polsen bij 30cc waar ik in bestuur zit ...
en misschien ook in D'monde
Een reactie posten