Een representatief weekje...

Middernacht nadert terwijl ik hier op de patio zit te schrijven. Bolivia komt even tot rust. Bliksemschichten verhelderen de hemel en jagen even de regens weg die het land nu al enkele weken teisteren. De carnavaleros gooien hun laatste waterballonnetjes voordat ze hun drinkfestijn binnenshuis voorzetten. Ik drink een theetje, uña de gato, om een vervelende keelinfectie te bedwingen.
Morgen is het de laatste dag van het carnaval. Dan kan iedereen weer op adem komen, en vliegen wij er weer in op het werk. Hopelijk net zo goed als vorige week, waarin al mijn mini-projectjes (professioneel en persoonlijk) aan bod gekomen zijn. Het was een week van van hot naar her rennen, die eindigde op 4000 meter hoogte, in Oruro.
De week begon artistiek kletsnat. Samen met Mildred ben ik in de gietende regen onze theaterplannen met de jongeren gaan voorleggen aan de culturele centra van Santa Cruz. Het zet er veelbelovend uit! Van de kunst naar de literatuur ging het met de aanschaf van een 50-tal boeken. Met dank aan de uitstekende keuze van de nonnetjes van Las Paulinas die hier in Santa Cruz een boekenwinkel hebben. De bibliotheek heeft trouwens eindelijk een eigen ruimte gekregen! Het vormingsaanbod 2010 voor de opvoeders kreeg concrete vormen tijdens een vergadering met de voorzitster en de directrice van Plataforma Unidos. Naast de gebruikelijke workshops en externe vormingen willen we dit jaar onze pijlen richt op het uitbouwen van een erkende vorming voor straathoekwerkers in samenwerking met een vormingsinstituut. De eerste maanden zal ik vooral bezig zijn met het in kaart brengen en contacteren van mogelijke partners. Spannend!
Woensdag heb ik mijn aanvraag ingediend voor mijn verblijfsvergunning van 2 jaar. Deze keer viel de administratieve rompslomp mee. Wat copietjes, naar de advocaat, naar de notaris, een rits loketjes passeren en het was in the pocket. Wanneer die verblijfsvergunning wordt goedgekeurd zal ik kunnen/moeten (is niet zo duidelijk) stemmen in Bolivia :) Over de vraag of dat eigenlijk verantwoord is kan gediscussieerd worden, maar viel me wel op dat ik voor de eerste keer in mijn leven blij was te mogen stemmen.
In de namiddag hebben we met de directeuren van de partnerorganisaties een reflectie-workshop gedaan over het nieuwe programma van Volens voor de periode 2011-2013. Niet makkelijk, aangezien het huidige programma nog 10 maanden duurt... Ik weet soms nog niet wat ik de komende week zal doen, laat staan wat ik zal doen in 2011, dus moet het voor de partnerorganisaties ook niet makkelijk geweest zijn. Een intensieve middag dus, en dat in een zaaltje waar de temperaturen volgens mij opliepen tot 40 graden. Water aandragen dus, om uitdroging van de deelnemers te voorkomen! De volgende keer moeten we maar ORS'jes (zoutoplosmiddel) aanbieden ipv koekjes.




Op donderdag en vrijdag hebben we, de 4 cooperanten,ons teruggetrokken op de finca van Ruth en Noe om onze jaarplanning op te maken. Alweer kaartjes! En naarmate de ideeën kwamen, groeide het blad papier...

Eventje nadenken...
Toch nog maar een kaartje verleggen naar de volgende maand...
De regio-cooperanten zijn ook even langsgekomen om hun plannen in ons plan in te voegen.

Het weekeinde heb ik doorgebracht in Oruro, wiens carnaval beschermd erfgoed van de Unesco is. Op twee dagen tijd ik ongeveer het ganse eco-systeem van Bolivia gezien in de bus. Via de Chapare-streek, tropisch gebied waar de coca geteeld wordt, naar Cochabamba, in de groene valleien van Bolivia, tot de hoogvlakte, surrealistische, barre, droge en koude streek, het dak van de wereld. Op zaterdagmiddag kwam ik, samen met duizenden andere mensen, aan in Oruro, een lelijk mijnwerkersstadje dat eenmaal per jaar tot leven komt. Carnaval! Er wordt dan twee dagen aan een stuk gedanst, in prachtige kleren, en elke dans vertelt een ander deel van de Boliviaanse geschiedenis. Google maar eens op: La Diablada, la Morenada, Los Caporales.

Foto uit: la-diablada.blogspot.com (artikel in het Spaans over de Diablada)

Helaas heb ik er allemaal niet veel van meegemaakt, griep en hoogteziekte hebben ervoor gezorgd dat ik om 9 uur 's avonds al in bed lag. Eigenlijk was ik nog bevoorrecht, de meeste touristen hebben in de busterminal moeten slapen. Ik had gelukkig via via een bed kunnen ronselen bij iemand thuis. OP zondag zijn we dan nog even langsgegaan bij Gonzalo Cardozo, een Boliviaanse artiest met een prachtig hart. Cardozo heeft zijn huis omgevormd tot atelier/museum. Hij heeft er meer dan 2000 'planetas' staan. Kunstwerken waarin hij stenen bollen verwerkt en waarmee hij wil aanzetten tot respect voor Moeder Aarde. Indrukwekkend. Na de middag werd de terugreis naar Santa Cruz ingezet. Naar de droge hoogte viel de vochtigheid hier als een zwaar deken op mijn schouders. Ook hier is carnaval in volle gang. Helaas gaat het gepaard met veel ontsporingen. Volgens een vriendin zijn er al een paar doden gevallen in de gevechten die hier ontstaan door drankmisbruik. Zo zie je maar, in Oruro danst de duivel maar af en toe waart hij in de mens.